geguritan 1

1.     LUNGA ANA TANAH RANTAU

Sore kuwi aku lungguh ana stasiun Ngayojakarta

Tak cangklong tas ana pundhak

Tas kang isi ijazah lan surat lamaran kerja

Sepur teka, aku munggah gerbong nomer lima

Wis tak antebke bakal lunga ngrantau

Ninggal desa lan kulawarga

Kanggo ngranggeh gayuhku

Sanajan atiku ngetuk luh

Nanging semangat ana dhadhaku

Lan donga wongtuwaku

Gawe kandele tekadku lunga ana tanah rantau

Dongaku mugi ana tanah rantau bisa nyata gayuhku

Bisa gawe bungahe wongtuwaku

  

2.    AKU

Iki aku...

Bocah wadon sing ora ayu

Ndesa tur wagu

Ora ngerti pupur utawa gincua

Namung ngerti masak lan ngangsu

Bapakku kusir andhong

Lan simakku tukang momong

Nanging aku banget bombong

Duwe wongtuwa sing bisa ndhidhik

Gawe lakuku luwih becik

Omahku iya ora magrong-magrong

Namung gedhek sing wis bolong-bolong

Uga gendheng sing wis padha bocor

Nanging aku tetep bisa mesem

Marga bapak lan simak sing gawe seneng

3.    WIS

Wis....

Ora....

Wegah..!

Kupimh iki wis ora gelem nampa tembang tembungmu

Wis wegah krungu celaton manismu

Ora....

Ya, ora...

Pokokke ora..!

Mripat iki wis ora jenak weruh esemmu

Esemmu sing wis katon palsu

Getir, wis ora manis kaya madu

Wis...

Kudu uwis..!

Sikil iki wis kesel nunggu tekamu

Tekamu saiki namung gawe laraku

Saiki atiku wis mandheg nunggu saliramu

Wis mandheg mandeng potretmu

4.    Layang Kabar

Layang kabar padha kabur

Mabur-mabur kagawa sumilire angin

Marga bubar diwaca banjur dibuwang

Utawa diseleh, nanging ora dipajang

Klebet-klebet ana pinggir dalan

Sing ngopeni namung gresek utawa lowakan

Dijol duwit kanggo tuku mangan

Layang kabar wis saya kurang

Marga wis padha seneng maca warta saka layar tunyukan

Wong golek koran bekas kuwalahan

Pametune wis ora cukup kanggo ulap kringet

Nanging, sanadyan mangkono atimu tetep anget

Esemmu ora ucul, ora nggambarake ruwete pikir

Tetep mlaku kanggo nyambung urip

  

5.    Katresnan tan bisa kaucap

Gurit iki babagan katresnan

Katresnan sing durung tau diucapake

Katersnan sing terus wae kesimpen primpen

Katresnan sing namung meneng

Meneng ana lambe, nanging njerit ana njero ati

Sing ngerti namung kertas putih kang kebak oretan

Sing weruh namung rembulan ing sela-selane mega klawu

Sing krungu namung angin liwat ing tengah wengi

Katresnan iki saya suwe saya nglarani ati

Ora bisa ngomong nanging wegah kesimpen

Namung ngluluhke luh saben kangen

Pancen ngono rasane yen nyimpen rasa tresna

Tresna nanging ora bisa ngucapake